เสียงลมคำราม ฟ้าครามพลันมืดมัว
หัวใจสั่นระรัว ฉันกลัวอะไร
ทะเลเอาจริง หรือเพียงจะวัดใจใคร
เหมือนคำขู่ท้าทาย ให้ยอมจำนน
บางอารมณ์มันก็เหนื่อย
และบางทีมันอยากจะถอดใจ
แต่กูไม่เคยกลัว
ทางเส้นนี้กูเดินมาพร้อมใจ
มีสุราคอยย้อมใจ
เพราะไม่รู้ว่าจะไปง้อใคร
อุปสรรคมาล้อมตัว
แค่ปาดเหงื่อแล้วเดินมันต่อไป
บนถนนคนแห่งความจริง
มีคนคอยเหยียบเดินอยู่ข้างหลัง
พอเดินไปเรื่อย ๆ
จนไปเจอสามแยกแห่งความหวัง
รู้สึกว่าเริ่มหิว
หยิบน้ำมาดื่มประทังแล้วไปต่อ
คิดอะไรอยู่ในหัวแค่เก็บมันไว้
อย่ายอมให้ใครมาปลอบ
คงไม่เท่าไหร่หรอก
ไม่ถอยแน่ กูไม่ใช่ไก่อ่อน
ทุกอย่างที่ขายไป
จะเอาความสำเร็จมาไถ่ออก
เส้นทางแห่งความฝัน
เผชิญเอาเองไม่มีใครบอก
แน่วแน่ในเส้นทาง
ตรงไปข้างหน้าต่อไปอย่าใจเสาะ
จะออกไปแตะขอบฟ้า
สุดท้าย แม้โชคชะตาไม่เข้าใจ
มองไปไม่มีหนทาง
แต่รู้ว่าฉันต้องก้าวเดินต่อไป
บนเส้นขอบฟ้าสีคราม
ความหวัง ยังนำทางฉันใช่หรือไม่
คำตอบอยู่กลางคลื่นลม
ชีวิตแม้ต้องล้มลงตรงไหน
แต่ฉันก็ยังยืนยันที่จะไป…
นั่งมองตัวเองอยู่หน้ากระจก
วันนั้นช่างน่าตลกนัก
เพราะพระอาทิตย์ที่มันจะตก
พรุ่งนี้ก็ยังคงตกซ้ำ
ก้อนหินภูผาจะหนาเท่าไหร่
ก็ยังคงแพ้เพียงหยดน้ำ
เปรียบดั่งปัญหาถาโถมมาใส่ก็แค่มาเตือนมาตอกย้ำว่า
มันเป็นเรื่องที่ธรรมดา
จะท้อหรือว่าเศร้าเอาแค่พอประมาณ
เคร่งนักก็ทรมาน
อย่ามัวแต่พึ่งโชคไปนั่งภาวนา
เดี๋ยวมันก็เช้าวันใหม่
อย่ามัวแต่คิดมาก
ต่างคนก็มีกันต่างความคิด
ไม่มีใครผิดแค่คิดต่าง
บางคนอดหลับอดนอนทั้งวันจนหนักที่หนังตา
ค่าเงินบางคนที่หามาแทบตายต้องการแค่เสริมเติมหลังคา
เพราะงั้นอย่ามัวแต่ท้อ
ถ้าเรายังมีแรงมีความเชื่อและมีศรัทธา
ออกเรือไปพิชิตจะมีแดดจะมีฝนก็ต้องฝ่าเอาชีวิตที่มีกลับมา
จะออกไปแตะขอบฟ้า
สุดท้าย แม้โชคชะตาไม่เข้าใจ
มองไปไม่มีหนทาง
แต่รู้ว่าฉันต้องก้าวเดินต่อไป
บนเส้นขอบฟ้าสีคราม
ความหวัง ยังนำทางฉันใช่หรือไม่
คำตอบอยู่กลางคลื่นลม
ชีวิตแม้ต้องล้มลงตรงไหน
แต่ฉันก็ยังยืนยันที่จะไป…
ยังมีความหวังที่นำพา
มีทางที่เหลือที่ทำมา
ให้อุปสรรคสร้างปัญญา
คอยให้ความเชื่อคอยนำทาง
ยังมีความหวังที่นำพา
มีทางที่เหลือที่ทำมา
ให้อุปสรรคสร้างปัญญา
คอยให้ความเชื่อคอยนำทาง
จะออกไปแตะขอบฟ้า
สุดท้าย แม้โชคชะตาไม่เข้าใจ
มองไปไม่มีหนทาง
แต่รู้ว่าฉันต้องก้าวเดินต่อไป
บนเส้นขอบฟ้าสีคราม
ความหวัง ยังนำทางฉันใช่หรือไม่
คำตอบอยู่กลางคลื่นลม
ชีวิตแม้ต้องล้มลงตรงไหน
แต่ฉันก็ยังยืนยันที่จะไป…
แต่ฉันก็ยังยืนยันที่จะไป…
แต่ฉันก็ยังยืนยันที่จะไป…
แต่ฉันก็ยังยืนยันที่จะไป…
แต่ฉันก็ยังยืนยันที่จะไป…
เรือเล็กควรออกจากฝั่ง (THE RAPISODE)