อรุณ

วันเวลาที่ไม่มีเธอ
在沒有你的日子
ความเงียบเหงาที่ฉันต้องเจอ
我注定要面對孤寂
จะคิดถึงแค่ไหน
任我有多想你
จะรับมันให้ไหว
我都甘願接受一切
แม้รู้ว่าเธอจะไม่กลับมาเหมือนเก่า
儘管深知你不會回到從前
ต่อให้ใจเบาๆ
就算心還是弱不禁風
ก็ยังจะยืนให้ไหว...
我也會努力站起來
เปลี่ยนชีวิตใหม่
我的生活翻天覆地
กับโลกที่มันโหดร้าย
在這殘酷的世界
กับโลกที่ไม่มีเธอ...
在這沒有你的世界…
เสียใจยังไงต้องไปต่อ
有多傷心也要繼續前進
เสียใจยังไงไม่เคย เฝ้ารอ...
有多傷心也從未靜候死守…
จะไม่ขอให้เธอกลับมา
我才不要求你回來
เมื่อน้ำตาเป็นแค่ทางผ่าน
（流）眼淚只是必經之路
เนิ่นนานที่เป็นดั่งคนไร้ค่า...
這麼久以來我宛如毫無價值的人
ก็จะฝืนลุกยืนขึ้นมา
我一定會迫使自己站起來
จะยอมรับมัน
接受一切的
และเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง
然後再次重新開始
ความทรงจำที่มีแต่เธอ
只有你的記憶
ก็ยังคิดถึงมันอยู่เสมอ
我還是會時常想起
จะปวดร้าวแค่ไหน
任我有多受傷
จะรับมันให้ไหว
我都甘願接受一切
ถึงแม้พรุ่งนี้จะไม่มีวันพบเจอ
儘管明天起不會再見到你
ต่อให้ใจเบลอๆ
就算心還是模糊不清
ก็พร้อมจะเดินต่อไป
我也準備好了繼續前進
เปลี่ยนชีวิตใหม่
我的生活翻天覆地
กับโลกที่มันโหดร้าย
在這殘酷的世界
กับโลกที่ไม่มีเธอ...
在這沒有你的世界…
เสียใจยังไงต้องไปต่อ
有多傷心也要繼續前進
เสียใจยังไงไม่เคยเฝ้ารอ...
有多傷心也從未靜候死守…
จะไม่ขอให้เธอกลับมา
我才不要求你回來
เมื่อน้ำตาเป็นแค่ทางผ่าน
（流）眼淚只是必經之路
เนิ่นนานที่เป็นดั่งคนไร้ค่า ...
這麼久以來我宛如毫無價值的人
ก็จะฝืนลุกยืนขึ้นมา
我一定會迫使自己站起來
จะยอมรับมัน
接受一切的
จะยอมรับมัน
接受一切
จะยอมรับความจริง
我甘願接受現實
และเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง
而且再次重新開始
เสียใจยังไงต้องไปต่อ
有多傷心也要繼續前進
เสียใจยังไงไม่เคยเฝ้ารอ...
有多傷心也從未靜候死守…
จะไม่ขอให้เธอกลับมา
我才不要求你回來
เมื่อน้ำตาเป็นแค่ทางผ่าน
（流）眼淚只是必經之路
เนิ่นนานที่เป็นดั่งคนไร้ค่า...
這麼久以來我宛如毫無價值的人
ก็จะฝืนลุกยืนขึ้นมา
我一定會迫使自己站起來
เสียใจยังไงต้องไปต่อ
有多傷心也要繼續前進
เสียใจยังไงไม่เคยเฝ้ารอ...
有多傷心也從未靜候死守…
ก็จะฝืนลุกยืนขึ้นมา
我一定會迫使自己站起來
จะยอมรับมัน
接受一切的
รับมัน รับมัน รับมัน รับมัน รับมัน
接受接受接受接受接受一切
รับความจริง
接受現實
และเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง
而且再次重新開始