คนธรรมดา

วันเวลาที่แสนสวยงามของเรา อาจจบเท่านั้น
我們之間那些美好的時光，就要那樣結束了

那是我們相互扶持陪伴的日子，真是可惜
เป็นเพียงเพราะเรา ใช้มันทำให้กันและกัน ต้องเสียใจ
在時光真的就那樣流逝掉的事實面前

還在奢望我們的愛情還像從前一樣
เมื่อความเป็นจริงวันวานเมื่อวานนั้นผ่านไป
我們沉溺於做夢，直到最後變成了不理解

即使不知道時光到底會改變什麼
แต่เรายังหวัง ให้รักที่เหลือเจือจางเป็นดั่งเดิมทุกอย่าง
也不能放棄愛，儘管愛除了纏綿也有遺憾

直到有一天我們變得彼此陌生
เราใฝ่ไปเกินฝัน จนเป็นความไม่เข้าใจ
有時候我們只是一個很傻的人，是一個孤獨的人

有時候我們只是需要那個消失了的人
เวลาจะแปรอะไรจากที่เป็น
有時候我們只是一個普通人

不懂得
ไม่เว้นแม้รัก...ที่ผูกพันและเสียดาย
愛情的意義比佔有更深刻更偉大

曾經以為我們都是了解愛的人
จนวันหนึ่งมันเปลี่ยนเราไป คล้ายใครไม่รู้จัก
也努力去做，就像我們真的了解

也做出過承諾，我們不是之間不是佔有而是互相扶持
บางทีเราเป็นเพียงคนโง่ บางที เราเป็นเพียงคนเหงา
但是愛情讓一切都變得複雜了

我們沉溺於做夢，直到最後變成了不理解
บางทีเราอาจเพียงต้องการแค่เรา ที่หายไป
即使不知道時光到底會改變什麼

也不能放棄愛，儘管愛除了纏綿也有遺憾
บางทีเราเป็นเพียงคนหนึ่งธรรมดา
直到有一天我們變得彼此陌生

有時候我們只是一個很傻的人，是一個孤獨的人
ที่ไม่เข้าใจ
有時候我們只是需要那個已經離去的人

有時候我們只是一個普通人
ในความหมายรักลึกซึ้ง และแสนยิ่งใหญ่ กว่าใครครอบครอง
不懂得

愛情的意義比我們了解的更加深奧和偉大
เราเคยคิดว่าเราสองเรา ก็ต่าง เข้าใจในรัก
或許一切都會消逝的

我們也將會釋懷
และพยายามทำเหมือนว่าเราเคยรู้จัก...ความไว้ใจ
但是我破碎不堪的心，會有人收留嗎？

愛情帶來幸福
ก็เคยสัญญาว่าไม่ครอบครอง เราแค่ ประคองกันไว้
可惜是要還回去的

想不起來是誰告訴我的

愛情是什麼
แต่ความรักนั้นทำให้ทุกอย่างมันไม่ง่าย...โอ้
到底是什麼呢？
เราใฝ่ไปเกินฝัน จนเป็นความไม่เข้าใจ
是誰告訴我的呢？

เวลาจะแปรอะไรจากที่เป็น

ไม่เว้นแม้รัก...ที่ผูกพันและเสียดาย

จนวันหนึ่งมันเปลี่ยนเราไปคล้ายใครไม่รู้จัก

บางทีเราเป็นเพียงคนโง่ บางทีเราเป็นเพียงคนเหงา

บางทีเราอาจเพียงต้องการแค่เรา ที่หายไป

บางทีเราเป็นเพียงคนหนึ่งธรรมดา

ที่ไม่เข้าใจ

ในความหมายรักลึกซึ้ง และแสนยิ่งใหญ่ กว่าใครรู้

แล้วมันจะผ่านพ้นไป หรือเปล่า

แล้วเราจะลืมได้เมื่อไร

แล้วใจที่พังยับเยิน ใครจะเอาไว้

รัก...คือที่มาของความสุข

แต่รัก...ก็เอามันคืนไป

ไม่รู้ใครบอกฉันสักทีว่า

ความรัก...มันคืออะไร

มันคืออะไร...

ใครบอกฉัน...