เดินอยู่เพียงลำพัง
一個人走著
หมดกำลังเพราะฝนเริ่มกระหน่ำ พัดพา
已經再無力氣了
หมดเรี่ยวแรงจะเดิน ก็บังเอิญที่เธอเข้ามา
虛弱無力的時候見你走來
เหมือนเป็นชายคาแห่งรัก
似遇到了第一次愛的人
ให้คนอย่างฉันพักใจกับเธอ
讓我這樣的人和你在一起
ความเหน็บหนาวเริ่มจางหายไป
寒冷便不再有
แต่พอไม่นานเท่าไร
但時間還不夠久
เธอคล้ายเป็นลมแรง ไม่ตั้งตัว
你像是不在我身邊的魔力
เธอทำให้ใจฉันเจ็บจนกลัว
讓我心痛得害怕
เธอคือมรสุม พายุที่พัดโหมกระหน่ำ
你是暴風雨觸不到的暴風雨
ตอกย้ำให้ทุก ๆ นาทีที่เจอ
讓每個見到你的人都擊中了心
ฉันก็ยังต้องเจ็บ ได้แค่ความปวดร้าวที่เธอให้มา
我還在心痛你帶來的心痛
โปรดอย่าทำกับฉัน กดดันให้ฉันนั้นต้องลา
不要束縛我請你離開吧
เหน็บหนาวอ้างว้าง แค่คนเดียวดีกว่า
即便討厭寒冷的冬季還是一個人更好
ก็ยังดี กว่ามีน้ำตาเพราะมีเธอ
也好過有了你卻還在流淚
ฝ่าฝนก็ทนเดินไป
就這樣在雨中漫步
เธอคือมรสุม พายุที่พัดโหมกระหน่ำ
你是暴風雨觸不到的暴風雨
ตอกย้ำให้ทุก ๆ นาทีที่เจอ
讓每個見到你的人都擊中了心
ฉันก็ยังต้องเจ็บ ได้แค่ความปวดร้าวที่เธอ ให้มา
我還在心痛你帶來的心痛
โปรดอย่าทำกับฉัน กดดันให้ฉันนั้นต้องลา
不要束縛我請你離開吧
เหน็บหนาวอ้างว้าง แค่คนเดียวดีกว่า
即便討厭寒冷的冬季還是一個人更好
ก็ยังดีกว่ามีน้ำตาเพราะมีเธอ
也好過有了你卻還在流淚
ฝ่าฝนก็ทนเดินไป
就這樣在雨中漫步