Meu Meniño

Pero, o mellor,
Atópase coa mai,
Nun ceo que il nunca imaxinou,
E quétanse as cariñas das súas almas de nenos.
Mentres il,
O seu meniño,
O seu meniño,
Cántalle a canción que lle cantabamos sempre os tres irmaus.
Que lle cantabamos sempre os tres irmaus.
Hoxe pensa que lla cantará il soliño,
Pero non sabe que nos,
A modiño, farémoslle, desde eiquí, un dúo de cegos.
'Miña nai, miña naiciña,
Como a miña nai, ninguna,
Que me quentaba a carña.
Co caorciño da sua.
Co caorciño da sua.
O corpiño me quentaba,
E deitábame no berce,
E a biquiños me arrulaba.'