เปราะบาง

หนทาง ยังดูเหมือนเดิม
道路還是原來的樣子
มีแสงไฟ มีผู้คนรอบกาย
燈火閃爍人潮湧動
จากคนร้อยพันที่ยืนใกล้กัน
從千萬人中擦身而過
กลับรู้สึกว่าไกลแสนไกล
卻感覺咫尺天涯
เมื่อไรมันหายไป จากหัวใจของเรา
何時心中的一切煙消雲散
ทำไมแค่ลมเพียงแผ่วเบา
為何輕風拂面
ยังทำให้เหน็บหนาว
卻感寒風凜冽
แค่เพียงแผ่นฟ้าที่ว่างเปล่า
僅空蕩的天空
ยังทำให้มีน้ำตา
仍讓我淚流滿面
ทำไมมันช่างเปราะบางเหลือเกิน
為何我如此脆弱
อ่อนแอจนเกินจะเข้าใจ
讓人無法理解
ครั้งหนึ่งที่เคยสัมผัส
曾經的一次觸動
ในหัวใจว่ารักยังเหลืออยู่
心中依然存有愛
แต่วันนี้ดูเหมือนมันลบเลือน
但如今卻漸漸模糊
ก่อนที่อบอุ่นจางหายไป
溫暖的擁抱消失不見
สักวันถ้าล้มลงจะมีใครสนใจ
我命在旦夕的一天是否有人會在意
ทำไมแค่ลมเพียงแผ่วเบา
為何輕風拂面
ยังทำให้ เหน็บหนาว
卻感寒風凜冽
แค่เพียงแผ่นฟ้าที่ว่างเปล่า
僅空蕩的天空
ยังทำให้มีน้ำตา
仍讓我淚流滿面
ทำไมมันช่าง เปราะบางเหลือเกิน
為何我如此脆弱
ร่องรอยจากคำไม่กี่คำ
寥寥數語
ยังทำให้ปวดร้าว
也讓我傷痕累累
แค่เพียงแววตาที่ว่างเปล่า
僅空洞的眼睛
ยังทำให้เจ็บหัวใจ
仍讓我心痛不已
ทำไมมันช่างเปราะบางเหลือเกิน
為何我如此脆弱
และชีวิตเมื่อไรจะเข้มแข็งพอ
人生何時才會足夠堅強
วิงวอนให้มันสิ้นสุดลง
我祈求一切能結束
ทำไมแค่ลมเพียงแผ่วเบา
為何輕風拂面
ยังทำให้เหน็บหนาว
卻感寒風凜冽
แค่เพียงแผ่นฟ้าที่ว่างเปล่า
僅空蕩的天空
ยังทำให้Qมีน้ำตา
仍讓我淚流滿面
ทำไมมันช่างเปราะบางเหลือเกิน
為何我如此脆弱
ไม่รู้เมื่อไรจะผ่านพ้น
不知道何時才會終止
ร่องรอยจากคำไม่กี่คำ
寥寥數語
ยังทำให้ปวดร้าว
也讓我傷痕累累
แค่เพียงแววตาที่ว่างเปล่า
僅空洞的眼睛
ยังทำให้เจ็บหัวใจ
仍讓我心痛不已
ทำไมมันช่างเปราะบางเหลือเกิน
為何我如此脆弱
และชีวิตเมื่อไรจะเข้มแข็งพอ
人生何時才會足夠堅強
และชีวิตเมื่อไรจะเข้มแข็งพอ
人生何時才會堅強
ไม่รู้ ไม่รู้ ไม่รู้ ว่า
不知道不知道不知道
ชีวิตเมื่อไรจะเข้มแข็งพอ
人生何時才會堅強
ชีวิตเมื่อไรจะเข้มแข็งพอ
人生何時才會足夠堅強